Zondag, 7 mei 2017
Laat in de ochtend verlieten we Oss, na een weekje voorbereiden was het tijd geworden om te vertrekken. We hadden er zin in. Net als onze reis naar Schotland wilden we deze reis maken met een comfortabele camper en onze Hymer bleek tijdens onze vorige reizen aan deze voorwaarden te hebben voldaan. Ierland is geen land waar je voor het mooie weer heen moet gaan. Extra warme en waterdichte kleding hebben we meegenomen.

Ierland, here we come.

De rit via Eindhoven, Antwerpen, Gent en Duinkerken hadden we al zo vaak gereden dat we eigenlijk de GPS alleen hadden aanstaan om de camping te vinden, waar we pas één keer eerder waren geweest. De camping ligt ruim 10 km oostelijk van Calais, in Guînes. We kregen een plekje toegewezen op de nette camping "la Bien Assise".
Tot zijn schrik kwam Rob tot het besef dat hij zijn toilettas was vergeten, alles was klaar gezet, maar gewoon niet meegenomen bij het inpakken van de auto.
Vanwege het erg koude weer hebben we dankbaar gebruik gemaakt van een verwarmd toiletgebouw, we waren tenslotte bezig met een comfortabele reis.

Maandag, 8 mei 2017
Van Guînes was het 16 km naar de terminal van de EuroTunnel bij Calais. Door onze vroege aankomst, mochten we een half uur eerder de oversteek onder het Nauw van Calais maken. Daar hadden we op gerekend. De douanecontrole was niet zo streng als een jaar eerder. We hadden onderweg deze keer geen vluchtelingen gezien, die als verstekeling een oversteek waagden te maken naar Engeland. De oversteek (eigenlijk is het een ondersteek) verliep zoals het hoorde.

Calais, EuroTunnel, zelfs autobussen gaan aan boord van de trein

Op tijd arriveerden we in Folkestone en al snel reden we het drukke verkeer in Engeland in. We hadden het gevoel thuis te komen.

Tijdens de eerste stop in Engeland scoorden we wat extra Engelse Ponden en Rob kon wat toiletartikelen kopen. We reden via de M20 en de M25 zuidelijk om Londen heen. Daarna namen we de M4 voor onze verdere rit naar het westen.
Tijdens een tweede stop besloten we waar we een overnachtingsplek zouden zoeken. Het zou een cadeautje worden. We waren er al eens met ons Land Cruiser langs gereden. Het was een camperplaats op een onverharde parkeerplaats op de Ridgeway Path, boven op Hackpen Hill. In 2013 hebben we met onze Land Cruiser een stuk van de Ridgeway gereden en hebben we de verharde weg waarover we nu waren aangekomen, gekruist.
We vonden op deze camperplaats een mooi vlak stuk en we keken over de Hackpen White Horse het dal in. Het was een prachtig uitzicht en de eerste zon die we deze zwaarbewolkte dag zagen scheen over de prachtige gele koolzaadvelden.

Met de camper op Hackpen Hill, Ridgeway Path, Wiltshire

We hebben nog een klauterpartij gemaakt naar de Hackpen Hill White Horse. De "White Horse" was te groot om er van dichtbij een goed overzicht op te hebben. Normale, maar schrikachtige paarden beletten ons verder de White Horse te bekijken.

Koolzaadveld onder aan Hackpen Hill

Hackpen Hill

De parkeerplaats werd de hele avond en een deel van de nacht bezocht door af en aan rijdende mensen. Het leek wel de lokale "lovers lane".

Dinsdag, 9 mei 2017
Ondanks de drukte rond de auto hebben we heel goed geslapen. Na een rustige start van de dag zijn we de heuvel afgereden en hebben we nog een fotostop gemaakt voor de White Horse tegen de heuvel aan.

Hackpen Hill White Horse

Bij Swindon reden we weer de A4 op en ten noorden van Bristol staken we via een tolbrug de rivier de Severn over en reden we Wales binnen. Via Abergavenny bereikten we het Brecon Beacons National Park. Het viel onderweg op dat de natuur in Wales heel wat weken achter liep op de natuur in Nederland.
Na een mooie tocht vonden we bij Llandovery een mooie camping. De doorgebroken zon maakte van deze dag, met een koude noordelijk wind, toch nog een aangename dag. We hebben zelfs nog een half uurtje in de zon kunnen zitten.

Woensdag, 10 mei 2017
Afgelopen nacht zakte de thermometer bijna tot het vriespunt. De volgende morgen zorgde de zon ervoor dat de temperatuur snel opliep. Het werd lekker weer; de koude noordelijk wind bleef.
Rond elf uur had de camper het noodzakelijke onderhoud gekregen en konden we de camping verlaten. De rit was naar het westen, naar het havenstadje Fishguard, in het zuidwesten van Wales. Iets buiten Fishguard hoopten we een plekje te vinden op een camperplaats.

In Fishguard ligt de ferry aan de kade

Onze autorit ging deels door een gecultiveerd landschap en deels door een heidegebied. Het werd een mooie rit. In Fishguard hebben we nog wat voorraden kunnen aanvullen en daarna reden we de bergen in naar de camperplaats. De camperplaats in het buurtschap Tresinwin was snel gevonden, het lag ongeveer een kilometer van de vuurtoren op Strumble Head en wij waren de enige gasten. Voor £6.00 mochten we een plekje zoeken op een schuin aflopend weiland. Een paar keggen zorgden voor een redelijk vlakke stand van de camper.
We hadden volop zicht op de kust en even voor drie uur zagen we de Stena Line ferry onder ons langs varen. De volgende dag zouden wij met deze boot, langs deze kust, naar Ierland varen. Kamperen in een uithoek van Wales met alleen geluiden van vogels, waaronder zangvogels, fazanten en kraaien, is een prachtige beleving. In Nederland hoor je altijd wel in de verte auto's rijden, hier is het af en toe echt stil.

Tresinwin, camperplaats - scheef kamperen

Tresinwin, de ferry vaart door ons uitzicht

Tresinwin, uitzicht over de velden

De boerenzwaluwen vlogen erg laag; dat was toch een teken dat er regen op komst was?

Ineens liep er een rugzakwandelaar over het veld; hij was niet alleen, ze waren met z'n drieën. De drie mannen wandelden de "Coastal Path" van Tenby naar Cardigan. Dit zou een wandeling van ca. 160 miles zijn en ze hadden al driekwart van de afstand gelopen. We hebben ze nog geholpen met eieren koken, want ze waren bijna door hun gas heen. Daarmee hadden ze alvast een deel van hun ontbijt klaar.
Iedere man had een klein eenpersoons tentje en ze ware snel onder zeil.

Strumble Head, vuurtoren

Wij hadden gehoopt op een pikdonkere nacht met hier en daar een verlichting bij een verdwaald huisje in de heuvels. Het was volle maan en het was een wolkeloze hemel.

Donderdag, 11 mei 2017
We startten de dag langzaam, we hadden geen haast. Het was de dag van de oversteek naar Ierland. Even voor twaalf uur reden we naar Fishguard, we moesten nog even wachten voor de check-in begon. Tegen twee uur reden we aan boord van de Stena Line "Europe". Wij hadden een comfortabel plekje gereserveerd in de Stena Lounge, waar makkelijke stoelen, wat hapjes en drankjes op ons wachtten. We konden er zelfs een krantje of een tijdschrift lezen.
Rob heeft met behulp van reisziekte pillen zijn maag rust gegeven, hij heeft geen last gehad van zeeziekte.
De overtocht is rustig verlopen, de zee was helemaal glad. Om zes uur in de avond konden we in Rosslare, Ierland, van boord.
Na een paar kilometer rijden vonden we een camperplaats in het stadje Rosslare, op een kustweg, dus met zicht op zee.

Rosslare, Ierland, camperplaats op de boulevard

Vrijdag, 12 mei 2017
Er lagen grote plassen op straat, we hadden niets gemerkt van de regen die 's nachts gevallen was, dus we hadden prima geslapen. Het regende nog steeds.

De eerste rit in Ierland kon beginnen, we wilden een stuk van de "Copper Coast" route volgen. In de stad Waterford dachten we nog eerst naar een tourist office te gaan en ons te informeren over het zuidelijke deel van Ierland. We vonden niets dan parkeerplaatsen met hoogtebarrière, We hebben geen parkeerplaats voor onze camper kunnen vinden. Het nadeel was dat we ook nog geen goede wegenatlas hebben kunnen aanschaffen, al was het alleen om onze navigatie af en toe te kunnen bijsturen.

Langs de Copper Coast

Langs de Copper Coast

De route die we reden was slecht aangegeven en er waren weinig plekken waar we onze zeseenhalve meter lange kampeerauto konden parkeren. Zo werd het onmogelijk af en toe een wandelingetje te maken of om wat foto's te maken. We hebben over veel slechte en smalle weggetjes gereden. Het landschap was er heel mooi. Het was heel leuk om te zien dat het klimaat gemiddeld toch warmer is dan in Nederland; er groeien en bloeien meters hoge fuchsiastruiken en er staan in veel tuinen witte calla's.

Clonmel, kasteel

Het heeft de hele dag flink geregend, dat heeft het uitzicht er niet beter op gemaakt. Maar ja, we weten het dat het vaak regent in Ierland, het is er niet voor niets zo mooi groen.
Een paar kilometer oostelijk van Cahir, niet ver van Tipperary, hebben we een camping gevonden in een appelboomgaard. Het kampeerterrein was netjes aangelegd, jammer dat onkruid hier met gif wordt bestreden. In een grote loods waren toilet- en douchefaciliteiten aangebracht. In de boerderijwinkel verkocht men fruit en verschillende appelprodukten.

Apple Farm

Zaterdag, 13 mei 2017
Het was droog, de zon kwam af en toe door het wolkendek heen. We besloten nog een dag te blijven. We moesten echter nog wel boodschappen doen. Daarvoor reden we naar Cahir, 6 km verderop. Nadat we de nodige proviand hadden ingeslagen, zijn we nog even in het stadje wezen kijken. Er was enig toerisme, maar onder het winkelaanbod was veel vergane glorie.
In het begin van de middag waren we weer terug op de "Apple Farm" camping. We hebben daar een wandelingetje door de boomgaard gemaakt.

Appel bloesem	Fuchsia

..	..

Apple Farm, ezels

Zondag, 14 mei 2017
Na een camperverzorging zijn we verder getrokken. De kampeerauto bracht ons naar Cashel, een stadje dat gedomineerd wordt door een hooggelegen kasteel. Op deze zondag waren de parkeergelegenheden gratis en verderop vonden we de tourist office gesloten. Het was nog een heel stuk lopen naar het kasteel en daarna moest er nog flink geklommen worden. Wat zouden we aantreffen, een gesloten poort? Die kans was erg groot. We zijn teruggekeerd naar de auto, dit kasteel stond toch niet op onze lijst van plekken die we wilden bezoeken.

Cashel Castle

Voor het eerst reden we over een stuk snelweg in Ierland, de A8 ligt er mooi bij. Bij het stadje Cork zijn we een ander kasteel gaan bezoeken. We gingen naar Blarney Castle en naar de Blarney Stone. Het was erg druk met bezoekers. Op basis van onze nog geldige lidmaatschap van de "English Heritage" uit 2016 kregen we gratis toegang tot het kasteel. Het scheelde ons € 24,- entreekosten.
We hebben ons niet laten verleiden de Blarney Stone, liggend op de rug en het hoofd in een gat achterover hangend, de muur daarachter te kussen. Daar zouden we wel eens wonderbaarlijk welbespraakt van worden. Dat risico wilden we niet nemen. Waarschijnlijk zijn we ook niet meer zo lenig voor dit kunstje.
Het kasteel was verder leeg en kaal, maar de tuinen zijn er mooi en je kunt er prachtige wandelingen maken.

Blarney Castle

Blarney Castle, even achterover de Blarney Stone kussen

Blarney Castle	Blarney Castle

Blarney Castle, uitzicht

Bij een tankstation onderweg konden we eindelijk een auto-atlas van Ierland kopen. Het was een kaartenboek met een schaal van 1:250.000 (4 miles to 1 inch), dus er stonden veel details op. De kaarten waren minstens vijf jaar oud, maar de historische plekken, die we wilden bezoeken, lagen er vijf jaar eerder ook al.
We besloten een camperplaats oostelijk van Kinsale te bezoeken. Kinsale ligt aan een mooie baai dicht bij de Atlantische Oceaan. Op de weg naar het Charles Fort, aan een heel klein haventje (Summer Cove) was het extreem druk.
De weg aan een haventje stond vol met kleumende mensen in zwemkleding en badmutsen. Er ging net een zwemwedstrijd van start in de baai. Het was buiten 14° C.

Summer Cove, Kinsale

Bij het fort vonden we op een overvolle parkeerplaats een voorlopig plekje. Deze parking zou onze overnachtingsplaats worden. Na een kwartier wachten vertrokken al de eerste auto's en al snel kwam er voor ons een ideale plek vrij om te overnachten. We hadden vanuit de auto een prachtig uitzicht op de baai en op Kinsale. Het weer verslechterde in de loop van de middag en een groot deel van de avond heeft het geplensd en de wind was in kracht toegenomen. In de loop van de avond hebben we de kampeerauto nog even met de kont in de wind gezet, dat scheelde veel heen en weer schudden.

Morgan, de eigenaar heeft de broekriem moeten aanhalen

Charles Fort

Maandag, 15 mei 2017
De striemende regen en de storm had ons uren wakker gehouden.
De weg leidde ons dwars door Kinsale in westelijke richting. In Clonakilty deden we nog wat aanvullende boodschappen.
Vandaag stond voor het eerst in Ierland een steencirkel op het programma. We reden naar de Drombeg steencirkel, dit is een van de meest bekende steencirkels in Ierland. In Roscarbery werd de steencirkel op een wegwijzer aangegeven, dat is aan het begin van de R597-weg. Wegwijzers deden hun werk en leidden ons naar de parkeerplaats van de steenformatie. Op een erg smalle weg daar naar toe, moesten we voor een andere grote kampeerauto een stuk achteruit rijden, gelukkig hadden we dichtbij een inrit gezien, waar we even naast de weg konden gaan staan om passeren mogelijk te maken.
Coördinaten van de parkeerplaats bij de Drombeg steencirkel: 51° 33' 57,1" N - 009° 05' 11,1" W.

Drombeg steencirkel, parkeerplaats met hoogtebarrière

Het had de hele ochtend hard geregend en het regende nog steeds bij onze aankomst, daarom hebben we eerst de lunch gebruikt. Daarna werd het droog.
De Drombeg-cirkel wordt ook de "Druid's Altar" genoemd en het is een cirkel met één liggende steen (recumbent stone). De cirkel is niet erg groot maar wel indrukwekkend; de energie was er goed. Dichtbij de steencirkel lagen een hut-cirkel en een waterbron.

Drombeg steencirkel

Drombeg steencirkel, hut-cirkel

Drombeg steencirkel

Drombeg steencirkel

Drombeg steencirkel

Na ons bezoek aan de cirkel begon het opnieuw te regenen, het zat ons mee. We kozen er voor om niet meer veel verder te rijden en onze volgende camperplaats voor de overnachting was in Ballydehob, op een kleine pier. Opnieuw werden we op een prachtig uitzicht getrakteerd.
Het was eb op het ogenblik dat we de auto parkeerden. We hebben goed het opkomend tij in de gaten gehouden. Rond acht uur was de vloed op z'n hoogst. De pier lag slechts 50 cm boven het waterniveau. Gezien het goede weer en en de stijgende barometer durfden we het aan om daar te blijven staan. Andere kampeerders zochten uiteindelijk allemaal een veiliger plek op. Zij waren in ieder geval verstandiger.

Ballydehob, houtsnijwerk

Ballydehob, camperplaats